«Ցեղասպանության ճանաչումը ոչ պրովոկացիա է, ոչ էլ մարտահրավեր, այլ հրեա ժողովրդի բարոյական պարտքը»

«ՈՒղիղ մեկ տարի անց` ապրիլի 24-ին կլրանա Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը: Իսրայելի խորհրդարանը պետք է հստակ դիրքորոշում հայտնի պատմական այս իրադարձության վերաբերյալ»,- այս մասին նշել է իսրայելցի քաղաքական գործիչ, «Մերեց» կուսակցության նախագահ Զահավա ԳԱԼԻՈՆԸ` zahav.ru լրատվական կայքում զետեղված իր հոդվածում: Նա համոզված է, որ Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելը ոչ թե քաղաքական խնդիր է, այլ բարոյական պարտք: Ըստ իսրայելցի քաղաքական գործչի` անհասկանալի է նաև, թե ինչու են մինչ օրս թուրքերը հրաժարվում պատասխանատվությունից: Թուրքական հանրապետության հետ Իսրայելի դիվանագիտական հարաբերությունների կարևորությունը հասկանալով, միաժամանակ, Զ. Գալիոնը չի ընդունում` «չկան համապատասխան քաղաքական պայմաններ», «դա պամաբանների հարցն է» և նմանատիպ հայտարարությունները: «Հոլոքոստ ապրած մարդիկ չպետք է լռեն»,- ընդգծում է նա և հավելում,- թուրք գործընկերներին պետք է հասկացնել, որ Ցեղասպանության ճանաչումը ոչ պրովոկացիա է, ոչ էլ մարտահրավեր, այլ հրեա ժողովրդի բարոյական պարտքը»:

Հոդվածի ներքո զետեղված են իրարամերժ մեկնաբանություններ, քննարկումներ:
Թեմայի շուրջ զրուցեցինք նաև իսրայելաբնակ կոմպոզիտոր Նուբար ԱՍԼԱՆՅԱՆԻ հետ:
Նրա խոսքով` «Մերեցը» այն միակ կուսակցությունն է, որ ամեն տարի Կնեսեթում բարձրացնում է Ցեղասպանության հարցը: «Մերեցի» անդամներ Բեյլին, Յոսի Սարիդը մասնակցում են Երուսաղեմի հայության կազմակերպված ապրիլքսանչորսյան միջոցառումներին: Նրանք` Երուսաղեմի Հոլոքոսթի և ցեղասպանության ինստիտուտի տնօրեն Իսրայել Չառնու հետ այցելել են Հայաստան, արժանանացել ՀՀ շքանշանների`Ցեղասպանության ճանաչման հարցում ունեցած ավանդի համար:
Կոմպոզիտորն ասաց, որ Սարիդին նվիրել է իր «Սիփանա քաջեր»-ի պարտիտուրը, ավելին, մշակույթի նախարար եղած ժամանակ, Յոսի Սարիդը նպատակ է ունեցել դպրոցներում պարտադիր մտցնել ցեղասպանության թեման, սակայն իշխանությունը թույլ չի տվել: Զրույցի ընթացքում Նուբար Ասլանյանը մի պատմություն վերհիշեց. «Ամեն տարի ապրիլի 24-ին Երուսաղեմի Հրեական համալսարանի հայկական ամբիոնը կազմակերպում է հուշ երեկո նվիրված Ցեղասպանությանը: Ամեն տարի ես ստանում եմ հրավերք: 2005-ին ես, տիկինս, դուստրս և որդիս ելույթ ունեցանք: Նրանք նվագեցին Կոմիտաս,Խաչատրյան,Բաբաջանյան, իսկ ես դիմեցի խորամանկ քայլի (կամուրջ գցելու համար Հոլոքոսթի և մեր Ցեղասպանության միջև) ու նվագեցի «Իդիշե մամա», ինչպես որ մեր «Դլե յամանը» կամ «Ադանայի ողբը»: Եվ ամենահետաքրքիրը, ինձ հետ սկսեց երգել (չէինք պայմանավորվել) Իսրայել Չառնին՝ Երուսաղեմի Հոլոքոսթի և ցեղասպանության ինստիտուտի տնօրենը::

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ